แม้กลยุทธ์ยอดเยี่ยม ก็แพ้ถ้าคุณยังเป็นเทรดเดอร์หน้าใหม่
แม้กลยุทธ์ยอดเยี่ยม ก็แพ้ถ้าคุณยังเป็นเทรดเดอร์หน้าใหม่
เรื่องสั้น ๆ ที่ต้องเข้าใจตั้งแต่ตอนต้น: กลยุทธ์ที่มีความได้เปรียบทางสถิติจำเป็นต้องใช้เวลาและจำนวนครั้งมากพอ เพื่อให้ความได้เปรียบนั้นแสดงผล — ถ้าคุณยังคิดเป็นเกมชนะ-แพ้แบบรายเทรด และละทิ้งระบบตอนเจอชุดขาดทุน คุณจะไม่เคยเห็นความได้เปรียบนั้นเกิดขึ้น
มีระบบหนึ่งที่ชนะโดยเฉลี่ย 60% และความเสี่ยงต่อผลตอบแทนเท่ากัน (1:1)
คนแรก: เริ่มใช้ระบบ เจอชุดขาดทุนสั้น ๆ สงสัย แล้วเลิกใช้ — ผลใน 10 เทรดคือชนะ 2 ครั้ง (20%) → เลิก → พอร์ตก็จบด้วยผลแย่
คนที่สอง: เจอผลเดียวกันในช่วงแรก ชนะ 2 จาก 10 เหมือนกัน แต่เขาไม่เลิก เขาเทรดต่อ ในชุดถัดไปได้ผลดีขึ้น บ้างแย่ลง แต่เมื่อเทรดจำนวนมากขึ้น ผลรวมค่อย ๆ เข้าใกล้ 60% → สุดท้ายมีกำไรตามที่ระบบควรให้
ข้อแตกต่างไม่ได้อยู่ที่ระบบ แต่คือความอดทนและความเข้าใจเรื่องความน่าจะเป็น
ทำไมมือใหม่มักพังแม้มีกลยุทธ์ดี
๑) มองผลลัพธ์แบบรายเทรดเป็น “ชนะ/แพ้” แทนมองเป็นตัวอย่างสุ่มจากการทดลองจำนวนมาก
๒) หยุดหรือปรับเข้มเกินไปตอนเจอชุดขาดทุน — จึงยุติระบบเมื่อมันอยู่ที่ “จุดต่ำสุด” ก่อนจะฟื้น
๓) ตัวอย่างที่ใช้ตัดสิน (sample) เล็กเกินไป — จึงได้ข้อสรุปผิดพลาดว่าระบบไม่ดี
กฎและแนวทางแบบเป็นขั้นตอน (ทำตามได้เลย)
๑) ยอมรับล่วงหน้าว่าจะมีชุดขาดทุน — เขียนลงในแผนการเทรดว่าระบบจะมี drawdown X% และ streak แพ้กี่ครั้งได้ตามสถิติ
๒) กำหนดขนาดตัวอย่างขั้นต่ำ — ตัดสินระบบหลังจากเทรดครบจำนวนครั้งที่เพียงพอ (อย่าใช้ 5–10 เทรด)
๓) ยึดกฎการบริหารเงินที่ชัดเจน — ขนาดล็อตและการตัดขาดทุนไม่เปลี่ยนตามความรู้สึกระหว่างชุดขาดทุน
๔) จดบันทึกแบบมีวินัย — เก็บสถิติทุกเทรดเพื่อดูแนวโน้มและคำนวณความน่าจะเป็นจริง ๆ
๕) ทดสอบความเชื่อมั่น (stress test) — ตรวจสอบว่าคุณยังทำตามกฎได้ไหมเมื่อพอร์ตลดลง — ถ้าไม่ได้ ปรับจูนความเสี่ยงก่อนใช้เงินจริง
๖) ฝึกคิดเชิงความน่าจะเป็น — มองทุกเทรดเป็นตัวอย่างสุ่มจากระบบ ไม่ใช่ข้อพิสูจน์ว่า “ฉันโชคดี/โชคร้าย”
การเป็น “เทรดเดอร์จริงจัง” ไม่ได้หมายถึงรู้จักกลยุทธ์มหัศจรรย์ แต่มันคือความสามารถที่จะ ทนต่อชุดขาดทุนและทำตามกฎอย่างไม่หวั่นไหว จนกว่าจำนวนตัวอย่างจะพอให้ความได้เปรียบทำงานได้จริง
