การพิจารณาไตร่ตรองความทุกข์ มีอะไรบ้าง ลักษณะเป็นอย่างไร

การไตร่ตรองความทุกข์ 

แปลจากหนังสือ Your mind is your teacher)

ความทุกข์มีสองประเภทหลัก ๆ คือ ทางกายและทางใจ แม้ว่าเรามักจะประสบกับความทุกข์ทั้งสองแบบผสมกัน โดยกลุ่มหนึ่งจะเข้มแข็งกว่า  

พื้นฐานของปัญหาทางจิตส่วนใหญ่คือ six root kleshas (ที่กล่าวถึงในบทที่ 8) ได้แก่ ความเขลา (ความไม่รู้ถึงความเป็นจริง) ความปรารถนา (การยึดติด) ความโกรธ ความจองหอง ความสงสัย และความเห็นผิด นอกจากนี้ยังมี kleshas ย่อยอีก 20 แห่ง ขั้นแรกในการดับทุกข์คือการรู้ว่าเราทุกข์อย่างไรและทำไม การไตร่ตรองสามารถช่วยเราระบุและเข้าใจสาเหตุของความทุกข์ หากเราไม่ทราบสาเหตุ การกระทำเพื่อความสุขอาจนำไปสู่ความทุกข์มากขึ้น

ความทุกข์เป็นคำทั่วไปสำหรับสิ่งใดก็ตามที่ทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายและสูญเสียความสงบสุข  

ทุกข์มีหลายรูปแบบ—ขนาดเล็ก กลาง และใหญ่ ไม่มีใครมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบหรือง่ายเสมอไป และสิ่งนี้จำเป็นต้องได้รับการยอมรับ แต่ความทุกข์หลายด้านสามารถเปลี่ยนแปลงหรือขจัดออกไปได้ผ่านการไตร่ตรอง  

ในระหว่างการสำรวจความทุกข์นี้ พยายามแสดงบทบาทแปลก ๆ ที่ใจดีและอยากรู้อยากเห็นซึ่งสนใจอยากรู้จักคุณอย่างแท้จริง การจัดระเบียบความทุกข์ในส่วนต่างๆ ของร่างกาย คำพูด และจิตใจสามารถช่วยได้ เมื่อเราระบุรูปแบบและสาเหตุของความทุกข์ของเรา ความทุกข์ทางกายและทางใจมักพบได้แม้ในยามวิปัสสนาซึ่งควรเป็นช่วงเวลาแห่งความทุกข์น้อยหรือไม่มีเลยเมื่อเทียบกับชีวิตประจำวันของเรา

พิจารณาความทุกข์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นผ่านร่างกายก่อน ตัวอย่างเช่น เมื่อคุณนั่งสมาธิ มักจะรู้สึกไม่สบายตัว เช่น ปวดหลังหรือขาเหน็บชา  

จากนั้นย้ายไปพิจารญา สิ่งที่เพิ่งพูด บทสนทนาล่าสุดที่คุณมีกับเพื่อนเป็นการสนทนาที่ไร้จุดหมายหรือคำพูดที่ก่อให้เกิดอันตรายหรือความไร้ความปราณีเพียงใด  

สุดท้าย ระลึกถึงช่วงวิปัสสนา จะเหึความทุกข์ที่เกิดจากใจ กรณีของความทุกข์ทางจิตใจเกิดขึ้นเมื่อคุณพยายามครุ่นคิดถึงคำว่า "อิสระ" เป็นเวลาหนึ่งนาที แต่คุณไม่สามารถช่วยให้ความคิดอื่น ๆ เข้ามาแทรกแซงได้  

การใคร่ครวญความทุกข์นั้นกระทำเพื่อให้เราเข้าใจและบรรลุถึงความแน่นอนว่าเรากำลังทุกข์อยู่ในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งเกือบตลอดเวลา  

ความทุกข์ไม่ได้จำกัดอยู่ที่เหตุการณ์รุนแรงของความโหดร้าย ความสิ้นหวัง การบาดเจ็บ หรือความพินาศ มันเป็นความรู้สึกไม่สบายทั้งกลางวันและกลางคืนเช่นความกังวลจู้จี้ความปรารถนาที่ไม่พอใจและความไม่พอใจอย่างต่อเนื่อง  

แม้ว่าเราจะประสบกับช่วงเวลาแห่งความสุข แต่ท้ายที่สุดก็ถึงจุดสิ้นสุดเมื่อสิ่งต่างๆ เปลี่ยนไป และการสูญเสียเวลาแห่งความสุขนี้ก็ทำให้เกิดความทุกข์เช่นกัน  

ชีวิตในสังสารวัฏเป็นสิ่งที่ไม่น่าพอใจโดยเนื้อแท้ เพราะความสุขที่แท้จริงนั้นพบได้เพียงในการบรรลุความสงบและการตรัสรู้ที่ยั่งยืน  

การยอมรับว่าชีวิตเป็นทุกข์—อริยสัจประการแรก—มิได้มีไว้เพื่อเป็นสาเหตุของความซึมเศร้า แต่เป็นขั้นตอนแรกในการหลุดพ้นจากภาวะซึมเศร้าและค้นหาความสุขที่แท้จริง