เหตุใด จิตใจมนุษย์ถึงเป็นปัญหา?
จิต เป็นเพียงแค่ เสาสัญญาณ
มนุษย์เป็นเพียงแค่เศษธุลีของจักรวาล
เราหลงคิดว่าตัวฉลาดล้ำ
แต่ก็เป็นเพียงเศษธุลีที่ฉลาดล้ำเท่านั้น
เราคิดว่าตนเองมีปัญญามากพอแล้ว จึงต้องการควบคุม
เราต้องการควบคุมจิต
ที่แท้จริงแล้ว แต่ละความสนใจต่อมัน มันก็ตายทันที
แต่เราพยายามควบคุมมัน
ยิ่งควบคุม จิตยิ่งเติบใหญ่ ยิ่งมีพลังเกินควบคุม
เหตุใด จิตใจมนุษย์ถึงเป็นปัญหา?
จิตใจของคุณ เป็นเพียงแค่ เสาอากาศ
ไม่ใช่แหล่งกำเนิดของปัญญา
ปัญญา มีอยู่ทุกที่
ถ้าคุณสามารถเข้าถึงปัญญาเหล่านี้ได้ จะยอดขนาดไหน
แทนที่จะทนทุกข์กับปัญญา
ทำไมไม่หาทางเข้าถึงมันให้ได้เสียล่ะ?
สำหรับผมแล้ว ร่างกาย และ จิตใจ ไม่เคยเป็นปัญหา
เพราะมันให้ความร่วมมือเสมอมา
มันทำในสิ่งที่ควรทำ
ร่างกายและจิตใจของผม ควรรับคำสั่งจากผม
รับคำสั่งเท่านั้นแหละ คือประโยชน์
ถ้ามันเริ่มทำในสิ่งต่าง ๆ ด้วยตนเอง แสดงว่าเป็นปัญหา
คนส่วนใหญ่คิดว่า จิตใจของพวกเขา คือปัญหา คือสิ่งรบกวนที่ใหญ่ที่สุดในโลก
ถึงกับคิดไปว่า จะดีกว่าถ้าไม่มีสมอง
คุณคิดว่าเป็นปัญหา เพราะไม่รู้วิธีควบคุมมัน
คุณไม่รู้ธรรมชาติของมัน จึงไม่รู้วิธีจัดการ
ปัญหาของมนุษย์ คือ ไม่รู้ว่า จิตใจของเขา เป็นอย่างไร?
ต้องหาให้เจอว่า ธรรมชาติของมัน เป็นอย่างไร
อะไรคือพื้นฐานของการดำรงอยู่ของมัน
ถ้าไม่เข้าใจ คุณก็จะยังคงบ้าอยู่ต่อไป
จิตใจมนุษย์ คือมีดที่เฉียบคม
เป็นมนุษย์เอง ที่ใช้ไม่เป็น ใช้ด้วยมือที่สั่นเทา
พอมือสั่น ไม่มั่นคง กลายเป็นเอามีดมาบาด/ปาดตนเอง
เราไม่รู้วิธีจับมัน ไม่รู้ตรงไหนเป็นด้าม/ทื่อ หรือ ปลาย/คม
จึงเอาแต่จับด้านคม ให้บาดมือตลอดเวลา
ไม่รู้ตัวว่าจับผิด จึงเอาแต่ด่ามีด ไม่ด่าตนเอง
สติปัญญา มีความจำเป็นเพื่อความอยู่รอด
เราจำเป็นต้องมี
อัตลักษณ์ ของคุณ ไม่ใช่เพิ่งเกิด แต่มันถูกสั่งสมมาในรูปของพันธุกรรมมานับล้านปีแล้ว
พันธุกรรม กรรม ความทรงจำประเภทต่าง ๆ ถูกรวบรวมมาเพื่อให้ทำงานในลักษณะใดรูปแบบหนึ่งเสมอ
ถ้าอยากให้สติปัญญาทำงานต่างออกไป คุณต้องอยู่เหนือการระบุอัตลักษณ์แบบเดิม ๆ
เลิกระบุว่าคนนั้นดี หรือ ไม่ดี
ปัญหาของทั้งหมด มาจากการระบุตัวตนที่จำกัด ชุ่ย ๆ
เราทุกข์เพราะดราม่าที่จิตสร้างขึ้นมาเอง แต่ไม่รู้ตัว คิดไปเองว่ามันเป็นเรื่องจริง ทั้งที่มาจากการปรุงแต่งของตนเอง
คุณกำลังทุกข์เพราะดราม่าของตนเอง
